W ciągu kilku miesięcy poprzedzających II wojnę światową rejon Częstochowy stał się jednym z miejsc, w których dość pospiesznie budowano fortyfikacje. Ich plany pochodziły zresztą jeszcze z 1934 r. i opracowane zostały przez majora Jana Wańkowicza. Umocnienia wzniesione przez wrześniem 1939 odegrały pewną rolę podczas wojny obronnej. Do naszych czasów przetrwało w Częstochowie 12 takich obiektów, znajdujących się w ogólnie dobrym stanie.
Około połowy 1939 r. Sztab Główny posiadał dane, na podstawie których spodziewał się, iż rejon Częstochowy może stać się jednym z głównych kierunków uderzenia niemieckiego. Projekt ufortyfikowania rejonu miasta opracowany został jeszcze w 1934 r. przez majora Jana Wańkowicza. Ponieważ kierował on podobnymi pracami na Górnym Śląsku, jego koncepcja przypominała tamtejsze fortyfikacje. Prace nad ufortyfikowaniem Częstochowy rozpoczęto jednak dopiero w 1939 r. Ogółem, w ramach planu budowy pozycji obronnej, zamierzano wznieść 61 żelbetowych schronów. Na częstochowskie fortyfikacje miały składać się dwie części, przedzielone rzeką Stradomką. Dłuższa z nich, usytuowana na wzniesieniach, miała osłaniać miasto od północy i zachodu, natomiast zadaniem drugiej, krótszej, była obrona drogi wiodącej do Częstochowy od strony Lublińca. Prace powierzono Siódmemu Batalionowi Saperów dowodzonemu przez majora Jana Bronisława Szymańskiego. Przy wznoszeniu fortyfikacji pomagały także inne formacje oraz, spontanicznie, okoliczna ludność, która m.in. dostarczyła furmanki dowożące budulec. Pomimo tej ofiarności częstochowska pozycja obronna do czasów wybuchu wojny nie została ukończona - wybudowano jedynie 12 obiektów schronowych. Oprócz wznoszenia bunkrów wykonano również linię przeszkód z drutu kolczastego oraz rów przeciwczołgowy. Pozycja obsadzona została z końcem sierpnia. Niemiecki ostrzał Częstochowy rozpoczął się rankiem 2 września. Polskim żołnierzom udało się między innymi zestrzelić 6 nieprzyjacielskich samolotów bombardujących miasto. Wieczorem nasze wojska, w obliczu zagrożenia okrążeniem, wycofały się z miasta.
Do zbudowanych w 1939 r. obiektów należy 6 schronów jednostronnych, 4 schrony posiadające po dwie strzelnice ckm oraz 2 punkty obserwacyjne. Wiele z nich przetrwało do naszych czasów w dobrym stanie (większość jest obecnie łatwo dostępna, natomiast dwa znajdują się na terenach prywatnych, a jeden na terenie cmentarza komunalnego).