Koniecpol jest niewielkim, mniej więcej 6-tysięcznym, miasteczkiem położonym na wschód od Częstochowy, przy granicy województw śląskiego i świętokrzyskiego. Miejscowość dzieli na dwie części płynąca tędy rzeka Pilica. Obecnie miasto składa się z dwóch starych, leżących po przeciwnych stronach Pilicy, osad: lewobrzeżnego Koniecpola i prawobrzeżnego Chrząstowa. Dokumenty historyczne wspominają o Chrząstowie już w XI wieku; informacje o Koniecpolu są o trzy stulecia późniejsze. W 1443 roku pieczętujący się herbem Pobóg właściciele Koniecpola uzyskali od króla Władysława Warneńczyka przywilej lokacji miasta przy brodzie na Pilicy, w ciągu starej drogi handlowej, prowadzącej z Wielkopolski i Śląska na Ruś. Nowe miasto założono w sąsiedztwie dawniejszej osady (dziś Stary Koniecpol) i nadano mu nazwę Nowopole. Dopiero po upływie stulecia przyjęła się nazwa Koniecpol. Przez kilka wieków właścicielem miejscowości był zasłużony dla Rzeczypospolitej ród Koniecpolskich. Potem wchodziła w skład dóbr Walewskich, Lubomirskich, Czapskich i Potockich. Po powstaniu styczniowym, w 1870 roku władze carskie odebrały Koniecpolowi prawa miejskie - odzyskał je dopiero w okresie międzywojennym. Układ urbanistyczny Koniecpola, który ostatecznie ukształtował się dopiero w XIX wieku, zorganizowany jest wokół prostokątnego rynku, o wymiarach około 150 m na 50. Z narożników placu rynkowego wychodzą pod kątem prostym ulice. Najwartościowszym obiektem historycznym jest stojący przy północnej pierzei rynku, barokowy kościół Świętej Trójcy, który otoczony jest przez ogrodzenie z charakterystycznymi wieżami. Przy południowej zaś pierzei zachował się parterowy dom mieszczański, który wzniesiono w połowie XVII wieku, z kamienia wapiennego. Podczas przeprowadzonej w ostatnich latach rewitalizacji rynek zyskał nową nawierzchnię z kostki kamiennej, a południowa jego część stała się zadrzewionym skwerem z alejkami spacerowymi. Znajdziemy tam także pomnik z napisem „Bohaterom Koniecpola, którzy walczyli i ginęli za ojczyznę”.