Kościół św. Bartłomieja w Szczekocinach
Odsłuchaj tekst
Obiekt dodany do planera
Dodaj do planera
Szczekociny leżą na północno-wschodnich krańcach województwa śląskiego, nad rzeką Pilicą. Miejscowość wyróżnia się długą i interesującą historią. Pierwsze wzmianki o niej pojawiają się w XIV wieku. Tereny te należały wówczas do znanego rodu Odrowążów. W połowie XV wieku wystarali się oni o prawa miejskie dla swojej własności. W wiekach następnych miejscowość rozwijała się jako regionalne centrum rzemieślnicze. Prawa miejskie odebrano Szczekocinom po powstaniu styczniowym, a przywrócono w roku 1922.
Powstanie pierwszego kościoła w Szczekocinach wiąże się z XIV-wieczną fundacją Odrowążów. Już w połowie XIV stulecia istniała tutaj samodzielna parafia. Wiemy, że w XVI wieku w mieście stała świątynia murowana, którą kolejny właściciel tych dóbr – Maciej Szczepanowski - zamienił na zbór kalwiński. W ręce katolików powróciła w roku 1620.
Nie znamy dokładnej daty wzniesienia świątyni zachowanej do dnia dzisiejszego. Prawdopodobnie postała około połowy XVII wieku. Na pewno w 1666 roku kościół konsekrowano. Kilkanaście lat później do budynku dostawiono (od strony północnej) kaplicę. W latach 1780-82 kościół przebudowano i rozbudowano - w stylu klasycystycznym. Przypuszcza się, że plany przygotował gdański architekt, Ferdynand Jan Nax. Zaś z inicjatywą modernizacji wyszła właścicielka Szczekocin – Urszula z Morsztynów Dembińska - która też inwestycję sfinansowała.
Kościół, wymurowany z kamienia i cegły, jest orientowany. Do prostokątnej nawy przylega równe jej szerokością prezbiterium. Dach jest dwuspadowy. Po północnej i południowej stronie nawy odnajdziemy dwie kaplice (z końca XVII i końca XIX wieku); zakrystię umiejscowiono przy prezbiterium. Najefektowniejsza jest fasada główna, ozdobiona pilastrami toskańskimi i zwieńczona tympanonem. Fasadę flankują dwie wieże przykryte hełmami.
Wnętrze jest jednonawowe, utrzymane w stylu barokowo-klasycystycznym. Najcenniejszym jego elementem jest klasycystyczny nagrobek rodziny Dembińskich, na którym umieszczono portret Urszuli Dembińskiej, z 1800 roku.
Zauważyłeś błąd w treści?
Zgłoś
