Budynek schroniska znajduje się poniżej szczytu Wielkiego Stożka (978 m. npm.), tuż przy grzbiecie pasma Czantorii i Stożka, stanowiącego jednocześnie granicę Polsko - Czeską. Wspomniane pasmo jest najbardziej na zachód wysuniętą częścią polskiego Beskidu Śląskiego,
a jego zakończeniem jest masyw Tułu. Jest to najstarsze polskie schronisko w Beskidzie Śląskim,
o którego budowie zadecydował Zarząd Oddziału PTT w Cieszynie w 1919 roku. Budowę rozpoczęto w maju 1920 r. wg projektu Stanisława Chorubskiego, który wykorzystał elementy architektoniczne zarówno miejscowe, jak i podhalańskie. Uroczyste otwarcie schroniska nastąpiło 9 lipca 1922 r. Wielokrotnie modernizowane, doczekało się gruntownego remontu w latach 60-tych i od tego czasu jego kształt i wygląd praktycznie nie uległy zmianie. Nie zmieniły się też wspaniałe widoki roztaczające się ze schroniska w kierunku wschodnim.
Ze szczytu Stożka rozcjągają się niezapomniane widoki. Ponad Doliną Wisły wznosi się grzbiet Pasma Wiślańskiego z górującym w tle najwyższym w Polsce masywem Beskidu Śląskiego - Skrzycznem (1257 m.npm.), nieco na południe widoczne są masywy Baraniej Góry, a przy dobrej pogodzie doskonale widoczne jest pasmo Tatr, od ich zachodniej części aż po Tatry Bielskie. Wschody słońca na Tatrami dają niezapomniane przeżycia tym, którzy je obserwują. Także położenie schroniska ma wiele zalet; dogodne dojścia z Doliny Wisły, czy też grzbietem nad Czantorii lub Przełęczy Kubalonka, jak również od strony Czech powoduje, że odwiedza je mnóstwo turystów zarówno latem, jak i zimą.