W Wierzbiu, starej miejscowości położonej w pobliżu powiatowego Lublińca, stoi okazały pałac, w którym jeszcze niedawno funkcjonował Dom Opieki Społecznej, a obecnie pozostaje własnością prywatną. Pierwszą rezydencję w tym miejscu wzniesiono prawdopodobnie w XVII wieku, zaś kształt obecnej to efekt licznych przebudów z kolejnych stuleci. Uwagę zwiedzających zwraca przede wszystkim barokowy portal główny oraz wyrastająca z dachu, wieloboczna wieża.
Wieś Wierzbie znajduje się kilka kilometrów na wschód od Lublińca, przy drodze do Koszęcina. Na południe od miejscowości rozciągają się rozległe Lasy Lublinieckie, a po stronie północnej przebiega granica Parku Krajobrazowego „Lasy nad Górną Liswartą”. Dzieje Wierzbia nie są zbyt obfite w dramatyczne wydarzenia, sięgają jednak czasów średniowiecznych. Pierwsza wzmianka o istnieniu osady pochodzi już z XIV stulecia, kiedy tereny te należały do księstwa opolskiego. Przez kilkaset lat wioska wchodziła w skład dóbr możnych rodzin szlacheckich.
W XVII wieku właścicielami Wierzbia oraz okolicznych miejscowości, m.in. Sadowa (możemy tam podziwiać dziś piękny, zabytkowy, drewniany kościół) i Rusinowic, byli Wierbscy (piszący się także von Wierbsky). To im właśnie przypisuje się wzniesienie pierwszej, okazałej rezydencji. Ale budowla, która zachowała się do dziś, została postawiono stulecie później, kiedy panami Wierzbia pozostawali już przedstawiciele rodziny von Gotschalkowsky (baron Ludwig von Gotschalkowsky był w połowie XVIII wieku starostą powiatu lublinieckiego). W XX wieku, w okresie międzywojennym pałac należał do państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie, zaś po II wojnie światowej został zaadaptowany na Dom Opieki Społecznej. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.
Pałac w Wierzbiu został zbudowany na planie prostokąta, ma dwie kondygnacje i przykryty jest dachem czterospadowym, z lukarnami. Fasada główna jest ośmioosiowa. Najbardziej charakterystyczny element rezydencji stanowi wieloboczna, pośrodku dachu umieszczona, wieżyczka zegarowa z balustradą. Barokowe pochodzenie obiektu zdradza główny portal, flankowany pilastrami. Pałac otoczony jest przez niewielki park.