Historia Parafii

Wieś Niegowa położona jest wśród wzgórz Jury Krakowsko-Wieluńskiej, 15 km na północny-wschód od Myszkowa, przy drodze z Żarek do Lelowa.

Obecnie w skład parafii wchodzi 14 miejscowości: Antolka, Bobolice, Brzeziny, Hucisko, Łutowiec, Mirów, Moczydło, Mzurów, Niegowa, Niegówka, Ogorzelnik, Postaszowice i Tomiszowice.

Osada jest bardzo stara, w dokumentach po raz pierwszy wymieniona w 1306 roku jako własność niejakiego Imbrama, złupiona wówczas w czasie walk, posiadała już kościół. W 1325 roku wymieniana jest jako siedziba parafii w dekanacie irządzkim, w 1347 roku zaś przeniesiona została (i ponownie lokowana) na prawo średzkie.

W 1394 roku stanowi własność Andrzeja z Bobolic, a w 1475 roku właścicielem wsi jest Jakub Trzaska herbu Trzaski.

Pod koniec XIV w. właścicielem Niegowej był dworzanin Władysława Opolczyka - Andrzej Węgier z Bobolic; w XV w. rodzina Krezów; w połowie XVI w. wieś należała do Chodakowskich; w 1690 r. właścicielem Niegowej był Kazimierz z Kurozwęk Poraj Męciński, starosta wieluński i radomski; następnie Jan Franciszek Rutkowski; pod koniec XVIII w. Adam z Kurozwęk Męciński, kasztelan spycimierski i starosta bodaczowski. W XVIII stuleciu istniał w Niegowej okazały dwór.

Kościół w Niegowej należy do najstarszych w okolicy, początki parafii sięgają prawdopodobnie połowy XIII w. w źródłach już w 1306 roku figuruje kościół w tej miejscowości, w spisach świętopietrza wymieniany jako parafialny, należący do dekanatu irządzkiego. W 1325 roku parafia obejmowała wsie: Niegowa, Bobolice, Mzurów, Moczydło, Mirów, Ogorzelnik, Tomiszowice. W Mirowie i Bobolicach znajdowały się prywatne zamki obronne, a niektóre wsie należały do dóbr królewskich.

Parafia w ciągu wieków nie zmieniała swoich swoich granic. Dopiero ok. 1900 r. wsie: Ludwinów, Gorzków Stary i Nowy oddzielone zostały do parafii Złoty Potok.

Na terenie parafii znajdują się cztery kaplice mszalne: 1. we wsi Bobolice p.w. Trójcy Przenajświętszej, 2. we wsi Mirów p.w. św. Stanisława BM, 3. w Hucisku p.w. św. Jana Chrzciciela.

Historia Kościoła

Nad okolicą góruje zbudowany na wyniosłym wzgórzu kościół p.w. św. Mikołaja BW, najstarszy w okolicy. Jest murowany z kamienia, jednonawowy, o cechach romańskich i gotyckich w swej bryle, z barokowym i rokokowym wyposażeniem.

Pochodzi prawdopodobnie z początku XIV w., konsekrowany był po kolejnej przebudowie w drugiej połowie XVII w. Kościół posiada węższe od nawy prezbiterium zakończone absydą, mury wzmocnione są skarpami przyporowymi, po obu stronach prezbiterium skarbczyk kościelny i zakrystię.

Od frontu stoi wieża o wyglądzie potężnej baszty.

Za prezbiterium od zewnątrz znajduje się zabytkowy ogrójec, w kościele zaś trzy ołtarze: główny z obrazem Matki Bożej i św. Mikołaja oraz boczne św. Antoniego i Matki Bożej.

Dach kościoła oraz wieża są pokryte blachą miedzianą.

W 1440 r. w Niegowej stał już kościół murowany, obok niego dobrze uposażona prebenda. We wsi, której dziedzicem był Jakub Trzaska herbu Trzaski, istniały łany kmiece, karczma i zagrodnicy którzy zobowiązani byli płacić dziesięcinę miejscowemu kościołowi. Na rozwój wsi i okolicznych miejscowości miały wpływ istniejące w pobliżu średniowieczne zamki w Mirowie i Bobolicach oraz strażnica w Łutowcu, które stwarzały poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. W pobliżu wiodły też szlaki komunikacyjne łączące Kraków ze Śląskiem i Wielkopolską.

Wczesny kościół w Niegowej prawdopodobnie był znacznie mniejszy i prawdopodobnie składał się z obecnego prezbiterium i zakrystii od strony południowej (obecny składzik). Nawa, wieża, obecna zakrystia, południowa kruchta zostały dobudowane później, zapewne w XVI w.

źródło: http://www.parafianiegowa.ns48.pl