W pierwszej połowie XX stulecia w Gliwicach zbudowano wiele budynków szkolnych, które nie tylko reprezentują wysokie wartości architektoniczne, ale do dziś pełnią funkcje oświatowe. Interesującym połączeniem ekspresjonizmu z funkcjonalizmem, popularnym w okresie Republiki Weimarskiej, jest gmach dawnego Państwowego Wyższego Liceum im. Josepha von Eichendorffa, zajmowany obecnie przez Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a znajdujący się przy ul. Konarskiego, nieopodal nieistniejącego dziś Kanału Kłodnickiego. Państwowe Wyższe Liceum im. Josepha von Eichendorffa kontynuowało tradycje założonego w 1916 roku Miejskiego Liceum dla Dziewcząt, które połączyło się po I wojnie światowej z Liceum Wyższym. W połowie lat 20. pełna nazwa szkoły brzmiała już „Eichendorff-Schule. Staedtisches Lizeum und Oberlizeum”.
Budynek liceum
Siedziba szkoły, użytkowana przez Liceum do końca II wojny światowej, została wybudowana w latach 1927-1930. Zaprojektował ją miejski radca budowlany, Karl Schabik, z pomocą kilku współpracowników. Budowla jest monumentalna, żelbetowa, złożona z dwóch, połączonych ze sobą, prostopadłościanów, przykrytych czterospadowymi dachami. Uwagę przykuwają, wystające przed front elewacji, wieloboczne klatki schodowe, które przypominają dzioby transatlantyków. Główne wejście do budynku ozdobiono czterema płaskorzeźbami dziewcząt, autorstwa prof. Hansa Dammana. Wnętrze jest proste i funkcjonalne, z odsłoniętymi elementami konstrukcyjnymi. W 1945 roku szkoła została zajęta na szpital Armii Czerwonej. Po dwóch latach gmach przekazano jednak Politechnice Śląskiej.
