Podczas działań wojennych w latach 1939-1945 na ziemiach polskich zginęło - szacunkowo - około 500 tysięcy żołnierzy armii niemieckiej. Wielu z nich poległo w trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku, ale zdecydowana większość w latach 1944-45, kiedy między Bugiem a Odrą toczyły się krwawe bitwy między cofającymi się jednostkami niemieckimi a nacierającą Armią Czerwoną. Żołnierze ci zostali pochowani w bezimiennych grobach. Po przemianach politycznych z końca XX wieku doszło do utworzenia cmentarzy wojennych, na które przewieziono ciała ekshumowanych żołnierzy. Stało się tak na mocy porozumień międzyrządowych, zawartych najpierw w 1989 roku („Wspólna deklaracja”) i 1991 (Umowa o dobrym sąsiedztwie) oraz dzięki wprowadzonemu w życie 8 grudnia 2003 roku porozumieniu Republiki Federalnej Niemiec i Rzeczypospolitej Polskiej o grobach ofiar wojen i przemocy totalitarnej.
Cmentarze poległych w trakcie II wojny światowej żołnierzy niemieckich zostały utworzone w latach 1996-98. Ich wykonawcą był Niemiecki Związek Opieki nad Grobami Wojennymi. Na terenie całej Polski powstało 10 cmentarzy, w tym w Przemyślu, Puławach, Gdańsku i Modlinie. W Bańgowie, dzielnicy Siemianowic Śląskich, znajduje się rozległy cmentarz żołnierzy niemieckich, którzy polegli na ziemiach południowej Polski podczas II wojny światowej. Cmentarz został otwarty w 1998 roku, a jego organizacją zajmował się federalny Niemiecki Związek Opieki nad Grobami Wojennymi. Cmentarz żołnierzy niemieckich w Siemianowicach Śląskich oddano do użytku publicznego w 2006 roku. Grunt na terenie północnej dzielnicy miasta, Bańgowa, podarowały władze samorządowe. Przeniesiono na to miejsce prochy około 28 tysięcy żołnierzy, które ekshumowano z miejsc pochówku w województwach: małopolskim, świętokrzyskim, śląskim i łódzkim. Na wystrój cmentarza składają się m.in. proste, kamienne krzyże oraz takież obeliski z wyrytymi nazwiskami żołnierzy, a także nazwami miejscowości, w których ekshumowano ich szczątki.