Kościół pod wezwaniem św. św. Szymona i Judy Tadeusza w Żarkach został zbudowany na początku XVI wieku. W pierwszych latach XVIII spłonął, ale odbudowano go (w nieco zmienionym kształcie) staraniem Męcińskich, ówczesnych właścicieli. Ponownie uległ przebudowie w latach 1846-1847. Obecnie jest to eklektyczna budowla z wieżą przykrytą barokowym hełmem. W środku znajduje się m.in. barokowy ołtarz główny z obrazem Przemienienia Pańskiego.
Żarki są starym miastem, położonym na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Pierwsze domy zbudowano tu prawdopodobnie na wzgórzu Laskowiec, nieco na południe od obecnego centrum miasta. Zachowały się tam ruiny kościoła pod wezwaniem św. Stanisława. Mieszkańcy mieli opuścić to miejsce po legendarnym pożarze. Dokumenty wspominają o Żarkach pod koniec XIV wieku. Było to wówczas miasto królewskie, później trafiło w ręce kolejnych rodów szlacheckich, m.in. Myszkowskich, Korycińskich i Męcińskich. W XIX wieku rozwinęło się w ośrodek przemysłowy, w którym dużą rolę odgrywali Żydzi.
Kościół pod wezwaniem Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza wzniesiono w latach 1518-1522, a funadatorem był Marcin Myszkowski, kasztelan wieluński. W 1702 roku budynek zniszczył pożar, wkrótce został jednak odbudowany staraniem ówczesnych dziedziców tutejszego majątku – Męcińskich. Ostateczny kształt nadano budowli w połowie XIX wieku. Kościół jest orientowany. Od strony zachodniej, nad portalem wejściowym, wznosi się wieża na planie kwadratu, przykryta dwukondygnacyjnym, barokowym hełmem. Do szerokiej nawy dobudowano od południa i od północy kaplice (św. Wojciecha i Świętego Krzyża); węższe prezbiterium zamknięto półkoliście. Na dachu nawy umieszczono sygnaturkę. We wnętrzu warto zobaczyć późnobarokowe ołtarze. W głównym znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego z postaciami patronów kościoła. W żareckiej farze czci się postać bł. Ludwika Rocha Gietyngiera, pochodzącego z Żarek księdza, który zginął śmiercią męczeńską w niemieckim obozie w Dachau.