Gródek stożkowy, położony w Kochłowicach (dzielnicy Rudy Śląskiej), należy do bardziej tajemniczych śladów przeszłości w tej części Górnego Śląska. Pozostałości gródka znajdują się u zbiegu rzeczki Kochłówki i strugi Przykopa. Według archeologów, od XIII do XV wieku istniały tutaj drewniane zabudowania. Możliwe, że miejsce to było siedzibą jakiegoś rycerza lub strażnicą na granicy księstw śląskich.
Kochłowice należą do największych dzielnic Rudy Śląskiej; położone są w południowej części miasta, przy granicy z Chorzowem i Katowicami. O ile Ruda Śląska jest miastem bardzo młodym (liczy nieco ponad pół wieku), o tyle Kochłowice mogą się pochwalić rodowodem sięgającym czasów średniowiecznych – pierwsza pisemna wzmianka o osadzie pochodzi z drugiej połowy XIV wieku. Przypuszcza się, że właśnie wtedy ukształtowała się wieś lokacyjna o charakterystycznym układzie owalnicy. W XVII wieku Kochłowice musiały już być sporą miejscowością, skoro utworzono tutaj parafię rzymskokatolicką, pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Dziś najpiękniejszym zabytkiem Kochłowic jest późnobarokowy kościół Matki Bożej z Lourdes, będący sanktuarium.
Bardzo interesującym, choć mniej efektownym niż kościół, zabytkiem jest kochłowickie grodzisko, wznoszące się u zbiegu rzeczki Kochłówki i niewielkiego cieku, zwanego Przykopą. Grodzisko to obecnie wydatne, ścięte u szczytu wzgórze, porośnięte z rzadka krzewami. Badania archeologiczne dowiodły, że pod koniec średniowiecza (prawdopodobnie od XIII do XV wieku) było ono zamieszkane i do tego obwarowane. W najwyższym miejscu miała stać drewniana wieża, obłożona gliną, a w niższym mogło być podwórze gospodarcze lub podgrodzie. Całość chroniła drewniana palisada. Niestety, nie zachowały się żadne przekazy pisane na temat gródka. Przypuszcza się, że mógł być siedzibą jakiegoś średniozamożnego rycerza lub strażnicą celną w pobliżu granicy księstw śląskich, biegnącej Kłodnicą. Gródek stożkowy znajduje się pod opieką Stowarzyszenia Genius Loci – Duch Miejsca - z Rudy Śląskiej.